คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

โกรธกันนั้น ไม่ดี มีเจ็บปวด
เพราะความโกรธ แผดเผา ให้เศร้าหมอง
โกรธครั้งใด หน้าตา ไม่น่ามอง
เคยผุดผ่อง ก็พลันเปลี่ยน เป็นยักษ์มาร

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

และอย่าหวังว่านั้นสร้างพันธะ
อย่าคิดนะเสน่ห์เธฮเขาเผลอหลง
สัญชาติเสือเหลือวิสัยให้ซื่อตรง
แล้วก็คงออกลายเมื่อปลายมือ

ถ้ารอให้ ตัวดีก่อน ค่อยสอนเขา
ชาตินี้เจ้า คงสอน ใครไม่ได้
ปุถุชน ความชั่วดี มีทุกราย
จะสอนใคร ต้องสอนก่อน เข้านอนโลง

ชายกี่คนรู้คิดรับผิดชอบ
เกียรติเป็นกรอบกั้นตนพ้นมัวหมอง
แม้เขาคือคนหนึ่งที่พึงปอง
เธอก็ต้องมีความหมายในสายตา

ใช่ญาติมิตรสนิทเนื้อเขาเกื้อหนุน
ควรคิดคุณท่านกว่าจะอาสัญ
ถึงไม่มีสิ่งใดจะให้ปัน
อุตส่าห์หมั่นสรรเสริญเจริญพรฯ

คนฉลาด เปลี่ยนใจ ได้ทุกเมื่อ
ถ้าเปลี่ยนเพื่อ สิ่งดีดี ที่เหมาะสม
แต่จิตใจ ของคน โง่งายงม
ถึงล่มจม ก็จะไม่ เปลี่ยนใจตน

อันผู้ชาย กายปลาไหล ไม่ต้องคบ
ชายพูดปด จดเอาไว้ ไม่อาสา
ชายพนัน รั้นขวดเหล้า เมาสุรา
อย่านำมา เป็นสามี หนีให้ไกล

เป็นคนดี เป็นได้ ง่ายนักหนา
เพียงรักษา ศีลห้า เป็นนิจศีล
เป็นคนชั่ว ต้องออกแรง ยื้อแย่งกิน
ทำผิดศีล เสี่ยงตาย ได้คุกนอน