คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

อันความรัก มากไป ก็หน่ายง่าย
ถ้าน้อยไป ก็ไม่ดี มีสลาย
ต้องปรับแต่ง ให้พอดี มีน้ำใจ 
ให้อภัย กันได้ ไม่ตัดรอน

คนจัญไร ส้วมมี ขี้เรี่ยราด
คนฉลาด ถ่ายแล้ว ล้างขัดถู
คนมักง่าย ทิ้งขยะ ลงในคู
คนเป็นครู ต้องฝึกสอน คนอ่อนเยาว์ 

ขอชีวิตงดงามตามที่ฝัน
ขอทุกวันเป็นวันอันสดใส
ขอทุกก้าวคือก้าวที่มั่นใจ
ขอวันใหม่ก้าวไกลไปกว่าเดิม

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

ใจสะอาด ใจสว่าง ใจสงบ
ถ้ามีครบ ควรเรียกมนุสสา
เพราะทำถูก พูดถูกทุกเวลา
เปรมปรีดา คืนวันสุขสันต์จริง

อันกำเนิดเกิดมาในสากล
ใครจะพ้นมรณาก็หาไม่
จงระงับดับความอาลัย
ถึงโศกไปใช่ที่จะเป็นมาฯ

แค่ดอกไม้ริมทางเขาร้างทิ้ง
กลายเป็นหญิงอัปยศหมดคุณค่า
มิอาจเอาออกขายได้ราคา
เป็นสินค้ามือสองคนมองเมิน

ต้นไม้ที่สูง เพียงฟ้า
ล้วนเคยหญ้า เพียงดิน
พญาเยี่ยว ที่โผบิน
ล้วนเป็นนก ที่เคยหัดบินทั้งนั้นฯ

ถ้าคิดว่า "ยังไหว" จง "อย่าหยุด"
แต่ถ้ารู้ว่า "มันถึงที่สุด" ก็ "อย่าฝืน"