คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

คิดอะไร ไม่สนิท เท่าคิดถึง
มันซาบซึ้ง ตรึงใจ หาใดเหมือน
ภาพก่อนเก่า คราวหลัง ยังติดเตือน
คิดยิ่งเหมือน เราใกล้ชิด สนิทกัน

มืศัตรู แม้เพียงหนึ่ง ถึงน้อยนิด
แต่มีพิษ มากมาย ร้ายนักหนา
อาจทำร้าย เราได้ ทุกเวลา
ควรเสาะหา ทางแก้ไข ในทันที

อันกำเนิดเกิดมาในสากล
ใครจะพ้นมรณาก็หาไม่
จงระงับดับความอาลัย
ถึงโศกไปใช่ที่จะเป็นมาฯ

แม่น้ำคุ้งคดเคี้ยวก็ควรจร
ไม้ที่คดเข้าทำศรก็เชื่อได้
เหล็กที่คดทำเคียวเกี่ยวข้าวได้
อันคนคดนี้เห็นไม่ต้องการงาน

โลกมีไว้ให้เหยียบ
ไม่ได้มีไว้ให้แบก 

ความจริงของคนๆหนึ่ง
ไม่ใช่ความจริงของคนทั้งหมด

ยามมั่งมี อะไรก็ ดีหมดจด
พอเงินหมด ไม่ได้ตด ก็ว่าเหม็น
เกิดเป็นคน ต้องประมาณ ตนให้เป็น
ถึงยากเข็น เพียงใด ให้ว่ารวย

ถึงรู้แล้ว ก็ทำที เป็นไม่รู้
เพื่อให้คู่ สนทนา ได้เล่าต่อ
ถ้าเราฟัง เขาเล่า เราเออออ
อดทนรอ ฟังเขาเล่า เราได้ใจ